mazlum çimen'in ''ekmek şarap sen ve ben'' diye bir şarkısı olduğunu biliyordum. bazen dilime dolanırdı bu dörtlü. hiç fena bir dörtlü değil ha ne dersiniz? neyse, geçenlerde şarkıyı baştan sona tekrar dinleyip sözlerin kime ait olduğuna baktığımda çok şaşırdım. çöpçüler kralı'nda apti'nin hem sabık hem müstakbel kayınbabası çıktı bu enfes şiirin sahibi. ihsan yüce'den bahsediyorum. eşek sudan gelene kadar düşünsem aklıma gelmezdi. gece dörtte dördüncü rüyamı görmüyorsam aklıma gelir bu sarımsak kokulu şiir.
***
ekmek şarap sen ve ben
bir de sabahın dördü
dışarda kar
odamız ılık
gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir çocukla yattığını
aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını
kıskandım gogen’i tahitilim
terlemiş vücudunu silerken
cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
güneşi doğurmuştu ölü cisim
martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
sam yelim sahra-i kebirim
kahrettim her şeye o gün
babanın şarap çanağına,
doğan güneşe,
gogen’e,
kadere,
sana ve bana,
bir de gittiğin arabanın tekerine
ne diyordum arkadaş….
diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim
ama içerken düşünmem neden içiyorum diye
daha sonra yaparım hayatın felsefesini
sırayla olurum fatih, selim, kanuni
bazen kadın hamamında tellak….
bazen christoph colomb
napolyon'ken düşünürüm elbede geçen günleri
timurken beyazıt’ı yenişimi….
bir kere aristo’nun hocası olmuştum
ona verdiğim dersle gurur duymuştum
bazen jan dark’ı kurtarmak için çalışan bir kahraman
bazen odunun ateşleyen bir cellat olurum
eğer daha da içersem
shaskespare halt etmiş derim karşımda
salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinler de
işte mozart’ın aradığı melodi bu diye gülerim
enayiymiş be platon…
bir içsin de görsün... ne felsefesi varmış bu alemin
anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunu
ıslak kaldırımlarda yürürken acırım
önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline
ukalalık işte derim nene lazım senin
kendine bak; sende bir serserin bir sarhoş….
ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarım
şehrin izbe sokaklarında
yavaş yavaş kaybolur benliğim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder