tırmıkçı

şükrü tırmıkçı...

kendisiyle meclis parkında karşılaştık bugün. tıpkı aşağıdaki ''nuri kaymaz'' abimiz gibi şükrü abi de çok sıcak bir insan. gene bi sike yaramayacak onlarca fotoğraf çekmenin vermiş olduğu huzursuzluklar içinde gördüm eski vücut geliştirme bilmemne rekortmenlerinden şükrü tırmıkçı'yı. baya bi saydı, ben fotoğraf çekerken. meclis parkının yapımında çalışmış işte küçükken, bundan 25 sene evvel filan. mhp'nin son hallerinden hoşnut değilmiş; ama eli mecburen üç hilale gidecekmiş seçimde.

esas konu şu. ben bu abiyi ilk gördüğümde ''aha lan vizontele'deki çıkıkçı geliyo'' dedim içimden. gözlükleri görünce o yorumu getirdim. neyse akşam eve geldiğimde kanallar arasında zap yaparken tnt'de vizontele'yi gördüm. (kusura bakmayın bunu yapmak zorundayım) kjfhjdkfhgjkdfhkjdhjkdjkhfkfdjhgkdjfhgjkdfhgjkdfhgldjfdsgjhfkjhgfkj tam da çıkıkçının olduğu sahneyi gösteriyordu filmde.

hatasız kul olmaz

cebeci, kolej, kurtuluş, ziya gökalp caddesi civarına yolu düşenler bu adamı muhakkak görmüşlerdir. ben de çok kereler görüyordum nalet olası o semte yolumun düştüğü zamanlarda. neyse bugün bi vesileyle yine yolum o taraflara düştü, X arkadaşımla başka bir şey dilesek gerçekleşecekmiş demek. bir de baktık, karşıdan kasıla kasıla biri geliyor. ben hemen ''üstad bi foto çekinebilir miyiz'' dedim. o da dünden razı zaten. gönül insanı derler ya, öyle mülayim, öyle naif bi abimiz. ismi nuri kaymaz'mış. birtakım öğrenciler, kısa filmlerinde oynatmak için teklifte bulunmuşlar babaya; ama bi daha ses çıkmamış o işten.

nuri abi, güzel bir abimiz.

yalnız nasıl olmuş da milletvekilliğine adaylık türünden bi atraksiyona girmemiş, merak ediyorum.

reyiz

son bir aydır dilimin, yemek borumun, midemin, onikiparmakbağırsaklarımın, kılcal damarlarımın görüp geçirdikleri. ağlayıp güldüklerim. günlerin getirdiği. günlerin götürdüğü. günlerin köpüğü.

''reyiz'' diye bir erkek ismi olduğunu biliyor muydunuz?

explosions in the sky

ben bu oğlanları çok seviyorum ya. valla, baya seviyorum. kız olsam hepsine ksldjfklsdjflkdsjf. konser tarzı organizasyonlarda hiç yüzüm yoktur benim. yani bizim iki sokak ötede çok ''breh breh'' bi isim konser verse (teoman, feridun düzağaç, lady gaga, u2 falan filan. anlaşılmıştır umarım demek istediğim) dışarı çıkıp da ''neler oluyor burada?!?!'' demeye bile tenezzül etmem; ama bu elemanlar türkiye'ye konsere gelseler ne yapar eder giderim. muhtemelen gidecekleri tek yer istanbul olur. ağır vasıtalara el eder yine giderim, kamyonunda yüzlerce piliç taşıyan kamyona el eder yine giderim. ya da, ya da gayet medeni bir şekilde kamil koç'tan biletimi alır giderim, deli mi sikti beni de o tür hareketler yapıyorum, nedir yani.

bir müzik grubu, dinleyenlerine hayal kurdurabiliyorsa güzel müzik yapıyor demektir. bu etkiyi üzerimde en çok yapan grup ise eksploğjıns. <3 ha bunları derken gidip herhangi bi albümlerini satın almış değilim. aramızdaki ilişkiye para denen kirli objenin girmesine müsaade edemem. ben onları temiz ve saf duygular içinde seviyorum.