uzunca bir zamandır film izlememiştim. birkaç girişimim olmasına karşın filmleri beğenmediğimden devamını getirmemiştim ki normalde başladığım filmi öyle ya da böyle bitiririm. ne izleyeyim, ne izleyeyim? malum, yeni yıla az kalmışken televizyonda, internette birçok ''top 10'' anketi dolanıyor. en iyi 5 film, en çok satan albümler vs... bu listeleri incelerken hep 2011 yapımı iran filmi ''a separation'' gözüme çarptı. tüm eleştirmenlerce yılın filmi olarak görülünce ve film haliyle farsça olunca hiç tereddüt etmeden indirdim ve...
nadir ve simin adlı bir çift boşanma arefesindeler; çünkü simin, kızlarının iran'da yetişmesini istemiyor. onun yurtdışında daha iyi bir eğitim alması için kocasından ayrılmayı göze almış bir kadın... iran'ın güzel kadınları pek meşhurdur. bu kadın da bence su kadar güzel bir kadın... nadir ise boşanmamakta diretiyor. nedeni, evde bakıma muhtaç alzheimer hastası bir babasının olması. rahatının (yahut tam tersinin) bozulmasından yana değil; fakat tek başına hiçbir ihtiyacını karşılayamayan babası elini kolunu bağlıyor. simin, baba evine dönüyor. nadir, kızı ve babası kalıyorlar bir başlarına. bunun böyle gitmeyeceğini anlayınca bir kadın tutuyor babasına bakması için. kadın o kadar ihtiyaç sahibi ki 300 toman için saatlerce yolu tepmeye razı. bir gün, bunak dede gazetesini almak için açık kapıdan sokağa çıkıyor. ''yüklü'' olmasına karşın sokağa çıkıp koştur koştur yaşlı adamı arayan bakıcı razieh'e araba çarpıyor ve yılan zehrinden daha tehlikeli yalan zehri razieh ve nadir'in bedenlerinde aralıksız turlarına başlıyor...
kısaca özetlemek niyetindeydim, filmi tamamen anlattım. esasında her şeyin başladığı noktada kestim anlatmayı. film, özünde birçok konuya değiniyor. bir filmin değinmesi gereken 10 nokta saymak istesek hemen hepsini burada görebiliriz. kadına şiddet, iletişimsizlik, arada kalan bozuk psikolojili çocuklar (ve ebeveynler), işsizlik, ''nolacak bu iran'ın hali hafız?'', sosyal adaletsizlik vs... hepsine dair bir şeyler var; fakat geçiştirilmişlik hissine kapılmıyoruz bu konular işlenirken. nedeni bu olaylar gerçekleşirken karşıda 10 kişiden oluşan çekim ekibi yokmuşçasına doğal olması oyuncuların. bir filmde gerçekçiliğe zede getiren bir replik dahi o filmden buğz etmem için yeterlidir; ancak burada böyle bir şeyle karşılaşmadım. oyuncular döktürmüşler denebilir ki ortalıkta neredeyse oscar hariç tüm ödülleri almış vaziyette altın ayılı, bol konuşmalı bu şaheser. iranlı belli başlı yönetmenlerin yalın, abartıya yer vermeyen, son derece naif filmleri her zaman bana çok keyif vermiştir. nasıl bir tat alacağımı bildiğim için sıkılmadan izledim. kıymetli bir yere harcamak istediğiniz 2 saatiniz varsa tavsiye edilir. üstelik yönetmen, kim haklı dersi vermeye de kalkmıyor. son derece ucu açık bir film; fakat asla havada kalmıyor. bu önemli işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder